Gewichtsverlies Algoritme

Toen ik laatst een avond niet kon slapen en ik wanhopig googelde hoe ik vijf kilo kon verliezen zonder daadwerkelijk iets te veranderen aan mijn levensstijl, ben ik erin gesukkeld: het algoritme. Het begon onschuldig. Een artikel over “10 makkelijke manieren om buikvet te verbranden” hier, een YouTube-video met een ultragespierde coach die tegen me schreeuwt dat ik “mijn excuusjes moet opeten” daar. Maar voor ik het wist, was mijn hele online bestaan veranderd. Ik zit nu gevangen in een digitale dieetwereld waar havermoutpannenkoeken de norm zijn en mensen met strakke lichamen beweren dat ze “echt ook een keer chips eten hoor, haha!”

Mijn Instagram-feed is een eindeloze parade van influencers die doen alsof afvallen het equivalent is van een ontspannen zondagmiddag. Ze staan stralend in hun keuken met hun matcha lattes en courgetti. Ze gebruiken woorden als “foodpreppen” en “mindful snacken” alsof dat geen existentiële crisis oproept. En dan die recepten! “Supermakkelijke gezonde brownies,” zeggen ze, terwijl ze ingrediënten noemen die klinken als een chemische formule: chiazaad, maca-poeder, kokosmeel. En laten we het niet hebben over de porties. “Deze voedzame maaltijd bevat slechts 200 calorieën!” Ja, Linda, maar ik moet dat dus zes keer maken voordat ik vol zit.

De video’s van afvalguru’s zijn nog erger. “Het gaat niet om diëten,” zegt een man met een sixpack die eruitziet alsof hij nooit in zijn leven een frietje speciaal heeft aangeraakt. “Het is een lifestyle.” Dat woord alleen al. Lifestyle. Alsof mijn huidige lifestyle – liggend op de bank met een zak chips – een schande is die alleen kan worden vergeven door twaalf burpees en een proteïneshake.

En dan zijn er de voor-en-na-foto’s. Daarom doe je het! schreeuwen ze naar me. Maar ik ben vooral gefascineerd door hoe het lijkt alsof al deze mensen ook ineens een professionele fotograaf hebben gekregen in hun “after my super-duper impactful weightloss”-leven. Waar zijn de slechte verlichting en de onflatteuze poses gebleven? En hoezo ziet iedereen er ineens zongebruind uit? Is dat een bijwerking van afvallen? Dat die laag vet ervoor zorgt dat ik zo bleek blijf als Casper het witte spookje?

Wat het algoritme niet begrijpt, is dat mijn leven niet draait om het drinken van liters water met citroen en het tellen van amandelen. Ik probeer gewoon een beetje balans te vinden tussen genieten en gezond zijn. Maar dat nuanceert het algoritme niet.

Het serveert me alleen maar meer fitfluencers, meer smoothies, meer push-ups. Soms denk ik dat mijn telefoon tegen me werkt. Het is alsof mijn keukenkastjes een spionagechip bevatten die mijn koekjesconsumptie direct rapporteert aan mijn YouTube-aanbevelingen.

En ja, natuurlijk, er zijn dagen waarop ik erin trap. Dat ik denk: “Misschien moet ik ook maar zo’n overnight oats proberen.” Maar terwijl ik de avond ervoor havermout sta te weken, realiseer ik me dat ik dit alleen doe omdat ik stiekem hoop dat ik de volgende ochtend wakker word met een sixpack. En dan geef ik het weer op.

Dus hier zit ik, in een eindeloze strijd met het algoritme dat me blijft vertellen hoe ik een betere versie van mezelf kan worden. Maar misschien is de grap wel dat ik dat al ben—alleen dan met een extra laagje gezelligheid rond mijn middel. Misschien hoef ik geen courgetti of foodprep te omarmen, maar gewoon een beetje mildheid voor mezelf. En als dat betekent dat ik op een druilerige zondag een bak havermout pannenkoeken maak én daarna een zak chips leeg eet, dan is dat mijn lifestyle. Eentje zonder gefilterde perfectie, maar met echte, ongefilterde smaak.